Από μια τεράστια γενιά Βρετανών ηθοποιών που ακολούθησε τους «Πατέρες» Ολίβιε, Γκίλγκουντ, Ρίτσαρτσον και Ρέντγκρεϊβ, ο Άλαν Μπέιτς μπορεί να μην έχει την ηχηρή φιλμογραφία του Ο' Τουλ, τις χολιγουντιανές εμφανίσεις του Μπάρτον ή την συμβολική μιας γενιάς δουλειά του Φίνεϊ, έχει όμως μια σειρά ταινιών, πρωτίστως στην δεκαετία του '60, που τον ανάγει σε μείζονα δύναμη της βρετανικής σχολής.
Ταυτόχρονα, έξω από τις συνεργασίες του με κλασικούς εγγλέζους δημιουργούς της εποχής (Ριντ, Ντόνερ, Σλέσιντζερ), την κλασική του δουλειά με τον μέγα Λόουζι στον «Μεσάζοντα» και την υποψηφιότητά του για Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού (η μοναδική) στο «The Fixer» του Φρανκενχάιμερ (σενάριο Ντάλτον Τράμπο), είναι γνωστός στο πανελλήνιο, ή έτσι νομίζεις τουλάχιστον, από τον ρόλο του στον «Αλέξη Ζορμπά» του Μιχάλη Κακογιάννη.
Πέραν αυτών, το μοναδικό του κράμα ειρωνικής αποστασιοποίησης και σαρκικής σαγήνης, εξυπηρέτησε άψογα και ουκ ολίγες φορές την ενσάρκωση ηρώων του Πίντερ, αφού σε έργα βασισμένα σε δουλειές του πρωταγωνίστησε πολλάκις, μεταξύ άλλων στα «The Caretaker», «Ο Μεσάζων» ή ένα θρυλούμενο ως καταπληκτικό τηλεοπτικό, δίπλα στον Ολίβιε και την Έλεν Μίρεν, τιτλοφορημένο «The Collection».
Ιδέες εκπαιδευτικής και απολαυστικής ταινιοθεραπείας στις φωτογραφίες που συνοδεύουν, η δουλειά του Μπέιτς, που πέθανε το 2003, οφειλει να ανακαλυφθεί και από νεότερους σινεφίλ.
-
«Α Kind of Loving» (1962) του Τζον Σλέσιντζερ -
«The Caretaker» (1963) του Κλάιβ Ντόνερ -
«The Running Man» (1963) του Κάρολ Ριντ -
«Αλέξης Ζορμπάς» (1964) του Μιχάλη Κακογιάννη -
«Μακριά από το Αγριεμένο Πλήθος» (Far from the Madding Crowd, 1967) του Τζον Σλέσιντζερ -
«The Fixer» (1968) του Τζον Φρανκενχάιμερ -
«Ερωτευμένες Γυναίκες» (Women in Love, 1969) του Κεν Ράσελ -
«Ο Μεσάζων» (The Go-Between, 1971) του Τζόζεφ Λόουζι -
«An Unmarried Woman» (1978) του Πολ Μαζέρσκι -
«Η Κραυγή που Σκοτώνει» (The Shout, 1978) του Γέρζι Σκολιμόφσκι -
«Nijinsky» (1980) του Χέρμπερτ Ρος -
«Άμλετ» (1990) του Φράνκο Τζεφιρέλι -
«Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ» (2001) του Ρόμπερτ Όλτμαν